Hoe verwachtingen makkelijk in verwijten en ruzie kunnen verzanden

Verwachtingen hebben iets moois, maar kunnen ook veel gedoe opleveren in relaties. Teleurstellingen hebben vaak met niet uitgekomen verwachtingen te maken.

Zo had Carla de verwachting dat haar vriendinnen net zo veel interesse in haar zouden tonen als zij in hen.

Ze raakte vaak gefrustreerd dat dat niet ‘terugkwam’, zoals zij verwachtte.

En het is natuurlijk fijn en belangrijk als een relatie in evenwicht, in balans voelt.

Het 1e wat ik dan ook altijd aanraad is om je verwachtingen uit te spreken, dit helpt om relaties zuiver en schoon te houden. Dit bestaat uit 3 stappen:

1) Je spreekt je verwachtingen, verlangens uit naar je partner, vrienden, werk. Dus niet in een verwijt. B.v.: ik merk dat ik eigenlijk wel verwacht of dat ik het fijn vind, om af een toe een appje van je te krijgen hoe het is of hoe het met mij gaat.

2) Je vraagt of de ander dat ook heeft en wat zijn/haar verwachtingen zijn B.v.: hoe is dat bij jou? Of hoe werkt dat bij jou? Vind jij dat ook fijn? Of vind jij iets anders fijn, verwacht jij iets anders in de relatie op dit vlak?

3) Je kijkt allebei of je JA tegen die verwachting kan zeggen

Niemand is natuurlijk verplicht om zich aan jouw verwachting te houden, al denken we dat wel vaak. We zijn allemaal zo ontzettend anders. En hebben verschillende liefdestalen; er zijn er vijf, wist je dat? Vaak geven we aan de ander wat we eigenlijk zelf fijn vinden, in plaats van afgestemd te zijn op de ander. Voor een stromende relatie is het fijn om de verwachtingen duidelijk te hebben, en dan is het aan jou of dat voor jou ‘genoeg’ is in een relatie. Kijk of je open, onderzoekend en nieuwsgierig kan zijn als je zo’n gesprek voert. Carla ontdekte na het uitspreken van haar verwachting, dat ze het fijn zou vinden als er er ook geregeld interesse vanuit haar vriendin komt, dat haar vriendin daar gewoon niet zo goed in was. De vriendin was vaak druk in haar hoofd, en vergat dan dingen, ze liep eigenlijk steeds achter de feiten aan. Een appje was dan snel vergeten. Wel had de vriendin heel veel andere dingen in huis, waardoor de vriendschap nog zeker de moeite waard was. Doordat dit uitgesproken was, hadden ze weer een prettige balans in de vriendschap gevonden. En kwam Carla er ook achter dat haar 'interesse in anderen' een grote kwaliteit van haar is. En dat is ook een heel ander gevoel, dan je richten op het tekort in de ander.

Vaak voelt het kwetsbaar om verwachtingen en verlangens uit te spreken. Ik kan je uit ervaring vertellen dat het zo fijn is om dingen uit te spreken, dat je daarna juist een heel krachtig gevoel krijgt, van ‘I did it!’. Ik heb de regie in eigen hand genomen, en een volwassen gesprek gevoerd. We zijn nader tot elkaar gekomen, in plaats van in verwijten of afstand verzand. En soms lukt het niet om nader tot elkaar te komen, en is het belangrijk om de realiteit te aanvaarden, te accepteren, wat vaak met een rouwproces gepaard gaat. Het toelaten van de pijn, en de ander in zijn/haar onschuld leren zien helpt daarbij. Wat de uitkomst ook is: oprecht zijn, geeft kracht. Je bent niet zwak als je verwachtingen of verlangens hebt, doe het eerst met iemand waar je je echt veilig voelt.

De 2e tip die ik heb, is om uit te zoeken in hoeverre er een oude pijn getriggerd wordt. Als er heel lading op jouw verwachting zit, dan kan het goed zijn dat daar een verwachting, een tekort van vroeger zit.

Zo had Carla vroeger veel meer emotionele steun nodig, dan ze had gekregen. Haar moeder was meestal druk met zichzelf, en had helaas te weinig oog voor Carla. Ze is niet emotioneel bevestigd. Carla is toen aan anderen gaan geven wat ze zelf heeft gemist: namelijk heel attent zijn, vragen hoe het met de ander is, interesse geven, aandacht.

In de sessies zijn we de helende beweging naar Carla zelf gaan maken: aan zichzelf leren geven wat ze van anderen verwacht, dan is dat alleen maar een bonus als het gebeurt. Maar als het niet gebeurt, ben je niet meer eisend, dwingend, teruggetrokken of verlamd.

Als we eisend zijn, praten we vaak vanuit een tekort (van vroeger) en is onze reactie veel groter dan past bij de gebeurtenis. Want dan worden verwachtingen, dus eisen en zien we vaak tekorten in anderen. In plaats van dat we zien dat de ander onschuldig is, en het beste met ons voor heeft, maar het gewoon niet kan of wil wat wij verwachten. Deep-down willen we allemaal hetzelfde: liefde geven en ontvangen.

En als onze verwachtingen grieven en eisen worden, en we boos en verontwaardigd worden dat we niet krijgen wat we willen, dan stroomt het niet meer lekker in jouw leven.

Dan krijg je een wond. En vaak is die wond terug te voeren op de kindertijd. En zal je zien dat het meestal dezelfde wond is die wordt getriggerd. Carla’s wond was: ik ben niet geliefd, als een vriendin niet zo reageerde als zij dacht, werd die oude pijn getriggerd. Andere wonden die ik zie, zijn: ik hoor er niet bij, ik word in de steek gelaten, ik krijg geen respect.

Ik denk dat veel ruzies, oorlogen terug te voeren zijn op verwondingen.

Ik ben dankbaar dat ik mensen mag helpen om de oorlog met zichzelf te beëindigen, en in relaties. Zodat ze meer verbinding, vreugde en vrede voelen in zichzelf en met de mensen om zich heen.

Een belangrijke stap voor mezelf is geweest om te leren vergeven, zoals Willem Glaudemans in zijn Boek van Vergeving, beschrijft.

Daarom ga ik op zaterdag 26 maart een Vergevingsdag – van Wond naar Wonder, geven. Dat is wat ik hier, nu, kan en wil doen, om bij te dragen aan een vrede, vreugdevolle, vrije wereld.

Want dat is wat er gebeurt als je kan vergeven.

Doe je mee? Je bent van harte welkom! Lees hier de 8 stappen. en meer over de Vergevingsdag.